ใกล้จะปีใหม่แล้ว
ผมก็ยังทำงานไปวันๆ ต้องมาแบกรับพวกผู้หญิงใน 7-Eleven
ช่วงระยะเวลาที่ผ่านมาแทบไม่ค่อยมีเวลาเป็นส่วนตัวที่จะมาเรียบเรียงไดอารี่ของผมสักเท่าไร
แม้แต่เว็บ บล็อกเกอร์ ยังไม่ค่อยได้อัพเดต นานๆ ถึงจะมีสักที
แต่ปีหน้าจะมีอะไรใหม่ๆ บ้าง ก็ต้องติดตามกันครับ
จากต้นปีถึงปลายปี
มีหลายเรื่องมากมาย เรื่องที่เศร้าเสียใจที่สุดในชีวิต เรื่องที่น่ายินดี
หน้าที่การงาน และสุขภาพ
เรื่องที่เศร้าเสียใจที่สุดในชีวิต
คือการจากไปของคุณย่า นางนฤมล แย้มสรวล ประธานในพิธี คุณสัมโพธิ เทียนทอง (อาเขย,
นักจัดรายการสุขภาพชื่อดัง) และเทวี แย้มสรวล (น้องสาวคุณพ่อ,
นักจัดรายการวิทยุชื่อดัง)
และคนที่มอบกำลังใจให้ผมในวันนั้นจะขาดไปไม่ได้เลยทีเดียว คือพี่ต้า Paradox
(ลูกพี่ลูกน้อง)
รวมไปถึงญาติที่จังหวัดพังงา ก็มาร่วมด้วยเช่นกัน
หลังจากจบงานศพไปได้ไม่นานก็มีงานแต่งของพี่ชาย
สิรวิชญ์ เทียนทอง ในงานก็เอิกเกริกมาก
เป็นเรื่องที่น่ายินดีมากครับ
จบไป 2
งาน ผมก็ยังคงทำงานวนไป
ทั้งเข้าทำงานผลัดดึกและผลัดบ่ายวนไป คติในการทำงานของผมคือ
ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด พูดให้น้อยลงมือทำให้เยอะ
ถึงจะเหนื่อยผมก็ยังสู้งาน ปัญหาสุขภาพก็รุมเร้าแต่ผมก็ยังอดทน
ใครจะว่าอะไรผมไม่สนใจหรอก แทบไม่แคร์เลยด้วยซ้ำ
สุดท้ายนี้ผมก็ไม่มีอะไรมาก
เพราะอดีตมันก็คืออดีต มันผ่านไปแล้วจะมานั่งทบทวนซ้ำซากทำไม อดีตคือความเจ็บปวด
คิดเรื่องอนาคตดีกว่าว่าจะดำเนินชีวิตต่อไปได้อย่างไร ปัจจุบันจะไปหาอนาคต
Merry Christmas & Happy New Year
สวัสดีปีใหม่ครับ
